وقتی نیستی خونمون با من غریبی میکنه   

چقدر دوری سخته...

مخصوصا واسه کسی که قد جون دوسش داری.

چقدر سخته که جای خالیشو ببینی و هیچی نتونه یادشو از ذهنت ببره.

اونوقته که قدرشو می دونی و همینطور که بغض گلوتو گرفته از خدا می خوای که

هیچ وقت جای خالیشو نبینی و نبودشو حس نکنی.

نبودن و نداشتن هاست که به ما فرصت میده، قدر بودن ها و داشته هامون رو بدونیم.

آری آری زندگی زیباست،
زندگی آتشگهی دیرنده پابرجاست
گر بیفروزیش رقص شعله اش در هر کران پیداست
ور نه خاموش است و خاموشی گناه ماست.

.

باز باران...

با ترانه...

با گوهر های فراوان...

می خورد بر بام خانه....

سلام به دوستای عزیزم

خوبین؟

من که خیلی خوبم.

چند روزه که لحظه شمار بارون پاییز بودم

بالاخره انتظارم به سر اومد و امشب اولین بارون زیبای پاییزی بارید.

من عاشق بارونم...

ایشالا پاییز و زمستون پربرکتی داشته باشیم.

هر جا که سفر کردم ، تو همسفرم بودی

وز هر طرفی رفتم، تو راهبرم بودی

با هر که سخن گفتم، پاسخ ز تو بشنیدم

بر هر که نظر کردم ، تو در نظرم بودی

در خنده ی من چو گل ، در کنج لبم خفتی

در گریه ی من چو اشک، در چشم ترم بودی

در صبحگاه عشرت ، همدوش تو میرفتم

در شامگاه غربت، بالین سرم بودی

آ واز چو می خواندم، سوز تو به سازم بود

پرواز چو میکردم، تو بال و پرم بودی

هرگز دل من بر تو، یار دگری نگزید

گر خواست که بگزیند ، یار دگرم بودی

گنجشک با خدا قهر بود.......روزها گذشت و گنجشگ با خدا هیچ نگفت . فرشتگان سراغش را از خدا می گرفتند و خدا هر بار به فرشتگان این گونه می گفت: می آید ؛ من تنها گوشی هستم که غصه هایش را می شنود و یگانه قلبی هستم که دردهایش را در خود نگاه میدارد.....
و سرانجام گنجشک روی شاخه ای از درخت دنیا نشست. فرشتگان چشم به لب هایش دوختند، گنجشک هیچ نگفت و خدا لب به سخن گشود : با من بگو از آن چه سنگینی سینه توست.
گنجشک گفت : لانه کوچکی داشتم، آرامگاه خستگی هایم بود و سرپناه بی کسی ام. تو همان را هم از من گرفتی. این طوفان بی موقع چه بود؟ چه می خواستی؟ لانه محقرم کجای دنیا را گرفت ه بود؟ و سنگینی بغضی راه کلامش بست.
سکوتی در عرش طنین انداخت فرشتگان همه سر به زیر انداختند. خدا گفت:ماری در راه لانه ات بود. باد را گفتم تا لانه ات را واژگون کند. آن گاه تو از کمین مار پر گشودی.
گنجشگ خیره در خدائیِ خدا مانده بود.
خدا گفت: و چه بسیار بلاها که به واسطه محبتم از تو دور کردم و تو ندانسته به دشمنی ام برخاستی! اشک در دیدگان گنجشک نشسته بود. ناگاه چیزی درونش فرو ریخت ...
های های گریه هایش ملکوت خدا را پر کرد ...

خداجونم شکرت

بخاطر همه چی...

به خاطر هر چی که بهم دادی که همش نعمته و هر آنچه دریغ کردی که حکمت تو بوده

بخاط اینکه همیشه  محبت و مهر تو رو همراه خودم داشتم و حس کردم

همیشه حس می کنم یه حصاری دورمه که ازم محافظت می کنه و اون مهر تواِ.

حس می کنم همش یکی از اون بالا مواظبمه، هوامو داره

دیگه خیالم راحته.

مطمئنم هیچی بی حساب و کتاب نیست.

یکی هست که بیشتر از خودم منو دوست داره و مواظبمه

خودمو و زندگیمو به خودت سپردم و مطمئنم که بیشتر از خودم مواظبشی.

شب رحمت

سبدی دارم در دست

                   می روم سوی خدا

                                    یا علی می گویم

می روم تا درگه نور و امید

              تا به جایی که ملک ره نبرد

                                   می روم سوی خدا

                                                            سوی حق

                                                                    سوی اُمید

چون قرارم امشب است

می روم تا که به من تازه براتی بدهند

                    می روم تا در ِ رحم

                                  می زنم در با اشک

                                         و قسم می دهم او را از دل

                         به هم او

                         به محمّد

                         به علی

                         به فاطمه

                         به هر چهارده نور خدا

                         به قائم

                                    و به نور ...

                                                تا که مرا ره بدهد

                                                                        به سوی نور

                                                به چشمه غسل ذنوب

سبدم را به ملائک دادند

می برندش تا در ِ لطف خدا

حال ...

من منتظرم در ره عشق ...

                  و دعا می کنم امشب همه را

                                      زیر لب ذکر خدا می گویم

                                           تشنگی را ز دهان دور کنم من با اشک

                                  به خدا بوی خدا می آید

آری ...

     نور آمد

           و ملائک سبدم آوردند

                                      لبالب از رحم

                                                سرریز از نور و کرم

و چه زیبا با نرگس فردوس پوشانیده شده

                            شکری می گویم به خدا

                                                می نوشم آب حیات

                                                       با دل و جان آن مبارک سحر آمد

و ز گلدسته دل بانگ اذان می شنوم

                            نیست خدائی جز او ...

                            نیست خدائی جز او

آری

صبح شد

و سبکبال ز جا بر می خیزم به خدا

(وصال خوانساری)

سلام به دوستای خوبم

داریم به شبهای قدر نزدیک میشیم

خیلی خوشحالم که تو این شرایطی که دارم به شبای قدر نزدیکم و خیلی راحت تر

می تونم با خدای خودم حرف بزنم و بیشتر از همیشه به لطف و رحمتش امید داشته باشم.

من قول می دهم برای همه دوستای خوبم دعا کنم

ازتون می خوام  تو این شبای پربرکت برای همه مخصوصاً مریضا دعا کیند.

اون لحظه ای که قرآن سر می گیرید من و مهدی رو هم فراموش نکنید.

ایشالا که از این شبا هیچ کس دست خالی برنگرده.

ایشالا همه حاجت روا بشن خدا حاجت ما رو هم بده.

التماس دعا